گربه مانچکین
گربههای مانچکین نوعی از گربههای خانگی معمولی هستند که به دلیل یک جهش ژنتیکی طبیعی، پاهای فوقالعاده کوتاهی دارند. این نژاد برای اولین بار در دهه 1940 در انگلستان کشف شد و نسل پاکوتاه آن از طریق پرورش ادامه یافت، اما تا سال 2003 نبود که مانچکینها به عنوان یک نژاد رسمی توسط انجمن بینالمللی گربه (TICA) پذیرفته شدند (هنوز توسط انجمن علاقهمندان گربه (CFA) پذیرفته نشدهاند).
با وجود وضعیت نژادی بحثبرانگیزشان، گربههای مانچکین حیوانات خانگی مهربانی هستند که صاحبان خود را با شوخیهای خندهدار مثل دویدن دنبال اسباببازیها به شیوهای «مانند فرت» و نشستن به صورت عمودی مانند خرگوشها، شاد میکنند. در اینجا همه چیزهایی که باید درباره این نژاد بدانید آورده شده است تا تعیین کنید آیا یک مانچکین گزینه مناسبی برای شما است یا نه.
بررسی نژاد گربه مانچکین
- نامهای دیگر: گربه سوسیسی
- شخصیت: دوستانه، اجتماعی، بازیگوش، و پرانرژی
- وزن: تا 9 پوند
- طول: تا 18 اینچ
- طول مو: موی کوتاه، موی متوسط، و موی بلند
- رنگ چشم: تمام رنگها، از جمله آبی، قهوهای، مسی، سبز، و زرد
- طول عمر: تا 15 سال
- منشأ: انگلستان
تاریخچه ی نژاد
مانچکین ها پاهای کوچکشان را از یک جهش ژنتیکی طبیعی دارند و این موضوع به انسان ها ارتباطی ندارد.این ژن همان ژنی است که در سگ کوتاه قد “ولش کورگی پمبروک” دیده می شود.با توجه به اینکه ستون فقرات گربه با سگ متفاوت است،مانچکین ها دچار مشکلات ستون فقراتی نمی شوند ولی این یک مشکل مرتبط در سگ ها است.
در انگلیس در دهه ی ۱۹۴۰ یک دامپزشک چندین نسل از گربه های. پا کوتاه را توصیف کرد اما این ماجرا در جنگ جهانی دوم متوقف شد.البته در سال ۱۹۵۳ یک گربه ی پاکوتاه در استالینگراد توصیف شد.
سی سال بعد سارا و چندل یک گونه گربه ی پاکوتاه را در لوئیزیانا کشف کرد و نام آن را بلک بری گذاشت.اولین بچه گربه های بلک بری با نصف پاهای کوتاه و نصف بلند متولد شدند.یکی از بچه گربه های نر به اسم تولوز به دوست هوچندل،کی لافرانس داده شد.نژاد مانچکین امروزی از بلک بری و تولوز به وجود آمده اند.مانچکین ها در سال ۲۰۰۳ موفق به قهرمانی در انجمن بین المللی گربه ها شدند.
ژنی که پای کوتاه مانچکین را تولید می کند یه اتوزومی غالب است و از یک والد یا هردو به ارث می رسد و ربطی به ارتباط جنسی ندارد.با این حال زمانی که از هر دو والد به ارث برده شود،برای جنین داخل رحم گربه کشنده است..
در نتیجه گربه های مانچکین تنها گربه های معمول خانگی اند.درصد داشتن یک بچه گربه ی مانچکین؛ جفت گیری شده از یک مانچکین و مانچکین اهلی شده ،مساوی است.فقط گربه های مانچکین این ژن را دارند.
استاندارد نژاد گربه ها بیان می کند که گربه های مو بلند ،کوتاه یا موی خیلی کوتاه عضو یک نژاد شناخته شده نیستند. بحث هایی در رابطه با اینکه آیا صفات اخلاقی گربه های مانچکین به دلیل جهش ژنتیکی آنها است وجود دارد.
خصوصیات و ویژگی های ظاهری گربه مانچکین
گربه های مانچکین ۶ تا ۹ پوند وزن و حدود یک و نیم فوت طول دارند.پاهای این نژاد ۳ اینچ کوتاه تر از دیگر نژاد های گربه ها است.موهای آنها کوتاه با طول متوسط و مخملی است یا موهای ابریشمی نسبتا بلندی دارند.رنگ مشخصی ندارند و هر ترکیب رنگی و الگویی در آنها دیده می شود.چشم های آنها در همه ی رنگ ها از جمله قهوه ای،آبی،سبز،مسی و زرد وجود دارد.نژاد مانچکین ۱۲ تا ۱۵سال عمر می کنند.
خصوصیات و ویژگی های رفتاری گربه مانچکین
مانچکین ها بسیار با محبت و مهربان اند و رفتاری دوستانه دارند.ارتباط آنها با دیگر حیوانات خانگی بسیار خوب است و با بچه ها نیز رابطه ی نسبتا خوبی دارند.این نژاد بسیار باهوش ،پر انرژی و بازیگوش هستند و به ورزش زیادی نیاز دارند.تمایل نسبتا متوسطی برای سر و صدا کردن دارند و موهایشان به میزان متوسط می ریزد.بسیار فعال و کنجکاو اند.
گربه های این نژاد نیز به اندازه ی دیگر نژاد های گربه های خانگی و اهلی،شخصیت های متفاوتی دارند ولی از طرف طرفداران و دوستداران مانچکین ها،آنها حیواناتی اجتماعی،بازیگوش و دوست داشتنی توصیف شده اند.به طور کلی آنها با کودکان بزرگتر و سگ و گربه های دیگر به خوبی کنار می آیند.
مانچکین ها با دویدن مشکلی ندارند ولی با پاهای کوتاهشان نمی توانند خیلی بلند بپرند.
سطح محبت | بلا |
دوستانه بودن | بالا |
دوستی با کودکان | متوسط |
دوستی با حیوانات دیگر | بالا |
نیاز به ورزش | بالا |
بازیگوشی | بالا |
سطح انرژی | بالا |
هوش | بالا |
گرایش به صدا دادن | متوسط |
میزان ریزش مو | متوسط |
مراقبت و نگهداری از گربه مانچکین
مخالفانی معتقدند که آنها نباید جهش ژنتیکی داشته باشند زیرا ممکن است باعث تضعیف سلامتی آنها شود.محققان به شواهدی رسیدند که هیچ گونه نگرانی برای سلامتی این گربه ها وجود ندارد و انها یک زندگی کامل را با پاهای کوچک خود خواهند داشت.همچنین ممکن است بحث هایی شود که دیگر نزاد های مشابه نیز به دلیل جهش ژنتیکی هستند و بعضی از آنها با شرایط خاص بهداشتی متولد شده اند.
مانچکین ها هنگام بازی کردن،دنبال کردن و بازی با اسباب بازی هایشان به “شبح مانند” تشبیه شده اند.آنها همچنین روشی برای نشستن رو دو پای عقب خود،مثل خرگوش ها دارند و همین به گربه های استالینگراد ،نام استالینگراد کانگورویی را می دهد.
مانچکین ها به عنوان گربه هایی اهلی متولد میشوند و ویژگیهای شخصیتی آنها به ارث بردن وابسته است.
آنها به آراستن و مرتب شدن نیاز دارند زیرا پاهای کوتاه دسترسی به برخی نقاط از بدن را برای گربه غیرممکن می کند.برای گربه های مانچکین مو کوتاه به صورت هفتگی و مانچکین های مو بلند چند مرتبه در هفته کافی است.این شانه کردن به جلوگیری از موخوره و جوش زدن کمک می کند.باید ناخن های گربه را مرتب و کوتاه کنید.با هفته ای دو بار مسواک زدن به بهداشت گربه کمک کنید و به طور منظم از دامپزشک برای بهداشت و تمیز کردن دندان کمک بگیرید.
با وجود اینکه آنها نمی توانند خیلی بلند بپرند ولی همچنان به یک درخت مخصوص برای بالا رفتن و پریدن از آن نیاز دارند.از طرفی آنها گربه هایی کنجکاو و فعال هستند پس اسباب بازی های جالب برای آنها تهیه کنید و هر روز زمانی را به بازی کردن با گربه اختصاص دهید.
این گربه ها نیز باید به عنوان حیواناتی فقط برای در خانه نگهداری شوند تا از بیمار شدن توسط دیگر حیوانات،حمله ها،دعوا و تصادف کردن آنها جلوگیری شود.اگر قرار نیست گربه بچه دار شود،عقیم یا نوترون کردن پیشنهاد می شود.
تحقیقات روی گربه های مسن تر هیچ مشکلی که به دلیل پاهای کوتاه یا مشکلات احتمالی ساختار آنها به وجود آمده باشد را نشان نداده است.اگر واکسیناسیون و مراقبت های پیشگیرانه توسط دامپزشک را داشته باشید،گربه ی شما به اندازه ی کافی عمر خواهد کرد.
مشکلات شایع سلامتی
مثل دیگر گربه های خانگی،مانچکین نیز ممکن است این اختلالات را داشته باشد:
به طور متوسط، گربههای مانچکین تا 15 سال عمر میکنند. آنها میتوانند هر یک از مشکلات سلامتی که میتواند سایر نژادها را تحت تأثیر قرار دهد، توسعه دهند، مانند:
- پرکاری تیروئید
- بیماری دستگاه ادراری تحتانی گربهها
- دیابت
- مشکلات قلبی
- بیماری کلیه
- مشکلات گوارشی
- مشکلات دندانی
- آرتریت
بر اساس گزارش انجمن بینالمللی گربه (TICA)، مانچکین هیچ ژن ناتوانکنندهای ندارد. تنها استخوانهای بلند در پاها تحت تأثیر ژنی هستند که باعث کوتاهی پاها در مانچکینها میشود – ستون فقرات تحت تأثیر قرار نمیگیرد، همچنین هیچ استخوان دیگری. TICA همچنین بیان میکند که در مقایسه با سایر نژادها، این گربهها در معرض خطر بیشتری برای توسعه آرتریت یا دشواری در حرکت و راه رفتن (مشکلاتی که میتواند با افزایش سن در هر نژادی رخ دهد) نیستند.
ژن مسئول پاهای کوتاه مانچکینها به ژنی شبیه است که به داشندها و ولش کورگیها قامت کوتاهشان را میدهد. با این حال، از آنجایی که ستون فقرات گربه از نظر فیزیکی با سگ متفاوت است، مانچکینها از مشکلات ستون فقرات که گاهی اوقات با آن نژادهای سگ همراه است، رنج نمیبرند.
مطالعات روی مانچکینهای مسن هیچ بیماری خاصی که ناشی از قامت کوتاه پاهایشان یا مشکلات ساختاری احتمالی باشد، پیدا نکردهاند. شما میتوانید انتظار طول عمر طبیعی داشته باشید اگر واکسیناسیونهای توصیه شده و مراقبتهای پیشگیرانه را از دامپزشک خود دریافت کنید.
رژیم غذایی و تغذیه
گربه مانچکین شما باید همان رژیم غذایی مانند هر گربه دیگری داشته باشد. مانچکین یک گربه اندازه متوسط است و وزن و جرم بدنی آن به طور قابل توجهی تحت تأثیر داشتن پاهای کوتاه قرار نمیگیرد. رژیم غذایی مبتنی بر غذای تر اغلب بهترین گزینه در نظر گرفته میشود، اما شما همچنین میتوانید غذای خشک را برای تنقلات گربه خود بیرون بگذارید. نیازهای گربه خود را با دامپزشک خود بررسی کنید، به ویژه اگر گربه شما دیابت دارد، چاق است، یا سالخورده است. همیشه آب تازه و تمیز برای گربه خود فراهم کنید.
سوالات متداول
آیا یک گربه مانچکین یک حیوان خانگی خوب است؟ گربههای مانچکین حیوانات خانگی عالی هستند. آنها با کودکان و سایر حیوانات خانگی کنار میآیند و دوست دارند با بازی کردن و گذراندن زمان با خانوادهشان فعال بمانند. آنها به همان مراقبت و توجهی که هر گربه دیگری نیاز دارد، احتیاج دارند و مهربان و باهوش هستند.
آیا گربههای مانچکین دوست دارند در آغوش گرفته شوند؟ بله، مانچکینها گربههایی هستند که از در آغوش گرفتن و بودن در اطراف افراد لذت میبرند. وقتی دور و بر نمیدوند و بازی نمیکنند، با کمال میل با شما استراحت میکنند.
آیا گربههای مانچکین میتوانند گربههای داخل خانه باشند؟ قطعاً. در واقع، برای امنیت آنها و سایر گربههای خانگی بهتر است که مانچکینها را در داخل خانه نگه داشت. اگر میخواهید مانچکین خود را به فضای باز معرفی کنید، میتوانید آنها را برای قدم زدن با قلاده آموزش دهید یا آنها را در یک کالسکه حیوان خانگی به بیرون ببرید تا اطمینان حاصل کنید که ایمن خواهند بود و گم نخواهند شد.