مار موش خوار غربی

مار موش خوار غربی جزو محبوب ترین مارهای خانگی هستند و بعد از مار ذرت، به عنوان حیوان خانگی انتخاب می شوند.مارهای موش خوار غربی در قسمت آمریکای شمالی دیده می شوند.در طبیعت گاهی این مارها را با مار زنگی اشتباه می گیرند با این حال آنها سمی نیستند و در اصل خجالتی و مطیع هستند.
مار موش خوار غربی با نام های مار موش خوار سیاه،مار سیاه و مار سیاه خلبان نیز شناخته می شود.نام علمی این نژاد Pantherophis obsoletus است.

تاریخچه ی نژاد

مارهای سیاه در مزارع ، زمین های جنگلی و اطراف جوامع حومه ای از کانکتیکت تا کارولینای جنوبی و غرب تا وسط کانزاس و اوکلاهما زندگی می کنند.این نژاد تقریبا در تمام ایالت های جنوب شرقی و بیشتر ایالات شرقی و میانه غربی تا شمال نیوانگلند و میشیگان جنوبی یافت می شوند.مارهای موش خوار سیاه در کوه ها و مناطق پیدمونت در مرکز جورجیا و کارولینای جنوبی نیز یافت می شوند.این مارهای مناطق زیادی از زیستگاه ها را مثل تپه های سنگلاخی ، جنگل های سخت ، دشت ها و حاشیه ی باتلاق را اشغال می کنند. آنها معمولاً در ساختمان ها و انبارهای متروکه نیز یافت می شوند.

خصوصیات و ویژگی های ظاهری

مارهای موش خوار پشتی تیره و شکمی روشن تر دارند و روی گلو یشان سفید است.اندازه ی کوچک و نیاز به درجه حرارت کمتر در مقایسه با بسیاری از انواع دیگر مارها،باعث می شود که مارهای موش خوار غربی برای صاحبان مار با تجربه یا برای اولین تجربه،حیوانات خانگی محبوبی باشند.
مار بزرگسال در این نژاد ۳ تا ۶ فوت طول دارد و در صورت اسارت و دور بودن از طبیعت به طور متوسط بین ۱۰ تا ۳۰ سال عمر می کند.

خصوصیات و ویژگی های رفتاری

مارهای موش خوار غربی از آن دسته حیوانات خانگی نیستند که از نوازش شدن لذت ببرند ولی می توانند یاد بگیرند وقتی لمس می شوند،احساس راحتی داشته باشند.
این مار ممکن است با مار زنگی اشتباه گرفته شود زیرا قبل از حمله به طعمه ی خود یا زمانی که احساس خطر می کند،بدن خود را جمع و چروک می کند و در همان حالت باقی می ماند.همچنین مار موش خوار غربی وقتی تهدید شود، دم خود را مثل مار زنگی تکان می دهد.
این نژاد همچنین می تواند یک رایحه ی مشک دار برای جلوگیری و دور کردن شکارچی ها تولید کند.مارهای موش خوار سیاه هنگام خشمگین شدن در جای خود می ایستند و با بدن چابک و مقاوم خود مقاومت می کنند برای مثال زمانی که مورد حمله ی یک حیوان وحشی قرار گرفته اند ولی با این حال،آنها معمولا از رویارویی فرار می کنند.
مارهای موش خوار غربی معمولا در نزدیکی مردم آرام هستند و اگر به طور منظم آنها را لمس کرده باشید،پرخاشگر نیستند.
این نژاد معمولا مطیع هستند و اگر به طور مرتب آنها را کنترل کنید به راحتی از نظر رفتاری قابل کنترل کردن هستند.

مراقبت و نگهداری

نگهداری مار در خانه: از آنجا که مارهای موش خوار بالارونده های خوبی هستند داشتن یک محفظه ی ایمن اضافی،کلید نگه داشتن آنها در خانه است.داشتن یک قفل برای خانه ی مار و یک قفس با ارتفاع کافی و مناسب،ضروری است تا به مار خود اجازه دهید از اتاقش بالا برود در حالی که خطری شما را تهدید نمی کند.یک محفظه ی ۳۰ تا ۴۰‌گالنی برای نگهداری مار مناسب است ؛اگرچه هرچه بزرگتر و بلندتر باشد ،بهتر است.همیشه یک کاسه ی آب که به اندازه ی کافی برای مار بزرگ باشد آماده کنید تا بتواند داخل آن جا شود و بدن خودش رو مرطوب کند .
مارهای موش خوار،مارهای مقاومی هستند و بعد از نصب و تنظیم قفسشان به مراقبت و نگهداری زیادی نیاز ندارند. تمیز کردن قفس آنها و همیشه تازه نگه داشتن آب داخل قفس،در کنار تغذیه ی به موقع و مناسب از وظایف اصلی شما به عنوان صاحب مار است.
مارهای موش خوار برعکس بسیاری از مار های دیگر دمای سردتر را ترجیح می دهند وای برای جلوگیری از خواب زمستانی آنها باید درجه ی قفس را بین ۸۰ تا ۸۵ درجه ی فارنهایت حفظ کنید،و در شب حداقل درجه ۷۰ درجه ی فارنهایت است.برای حفظ این دما باید از چراغ های حرارتی مخصوص خزندگان استفاده کنید.
از سنگ های گرم استفاده نکنید زیرا ممکن است مار خانگی شما را بسوزاند و خطرناک باشد.استفاده از بخاری های زیر مخزنی نیز پیشنهاد نمی شوند چون ممکن است تنظیم دمای محیط را دچار مشکل کند‌.استفاده از سرامیک های ساطع کننده ی حرارت و لامپ های رشته ای حرارتی بیشتر توصیه می شود.
برخلاف تعداد زیادی از گونه های دیگر مار،برای مارهای موش خوار سیاه وجود نور ماورا بنفش ضروری نیست‌.اگر از چراغ های حرارتی استفاده می کنید که از خود نور سفید ساطع می کنند،باید برای آنها تایمر و زمان قرار دهید و یا هر ۱۰ تا ۱۲ ساعت آن ها را خاموش و روشن کنید تا چرخه ی طبیعی روز و شب تکرار شود.
مارهای موش خوار غربی،رطوبت متوسطی بین ۳۵ تا ۶۰ درصد را ترجیح می دهند. هنگام پوست اندازی مار،رطوبت باید در بالاترین درصد خود باشد.رطوبت محفظه را با یک رطوبت سنج بررسی کنید و در صورت لزوم از یک کاسه ی آب یا غبار آبی برای بالا بردن آن کمک بگیرید.
در طبیعت،مارهای موش خوار سیاه بیشتر وقت خود را در مناطقی با جنگل زیاد می گذرانند.بنابراین شبیه سازی و داشتن لایه هایی در پایین محفظه که آن محیط طبیعی را نشان دهد،توصیه می شود.این محیط به حفظ رطوبت و ارضای ذات طبیعی غباری مار کمک زیادی خواهد کرد.روزنامه موادی ارزان و محبوب برای ایجاد یک بستر مناسب هستند.یک فرش مخصوص خزندگان نیز کمک می کند.تراشه های پوست کاج از دیگر موادی هستند که می توان استفاده کرد.شن و ماسه گزینه های مناسبی نیستند زیرا مار می تواند آنها را استشمام کند و این کار ممکن است باعث مشکلات تنفسی در او شود.همچنین باید از استفاده از تراشه ی کاج یا تراشه ی درخت سرو خودداری کنید ، زیرا رایحه های قوی باعث تحریک سیستم تنفسی حساس مار شما می شوند.
قبل از برگرداندن مار به محفظه ،مطمئن شوید مواد بستری که می خواهید دوباره استفاده کنید را کاملا شسته و خشک کرده اید.مراقبت ضعیف دلیل اصلی بروز بیماری در مارهای خانگی است.
مارهای موش خوار غربی،از دسته مارهای منقبض کننده اند به این معنی که قبل از خوردن غذا،به دور طعمه ی خود میپیچند تا او را خفه کنند.در طبیعت آنها از جوندگان زنده تغذیه می کنند اما در خانه موجودات کشته شده که مطمئن تر هستند را نیز میخورند.طعمه های زنده میتوانند مار را گاز بگیرند یا ه او صدمه بزنند،به خصوص اگر مار علاقه ای به خوردن سریع طعمه نداشته باشد.
موش های صحرایی بهترین انتخاب برای مارهای این نژاد است زیرا به راحتی در بسیاری از فروشگاه ها وجود دارد و امکان سفارش عمده و آنلاین آنها نیز وجود دارد.هفته ای یک بار غذا دادن به یک مار بالغ شروع خوبی است.البته این میزان تغذیه به اندازه ی غذا و اندازه ی مار بستگی دارد‌. مانند دیگر نژاد های مار،مارهای موش خوار غربی نیز در مراحل پوست اندازی،غذا نمی خورند.
این نژاد مستعد پوسیدگی دندان و استوماتیت عفونی اند.این عفونت باکتریایی دردناک دهان به صورت حباب بزاق و همچنین التهاب در دهان مار و اطراف آن ظاهر می شود.درمان کردن این بیماری ضروری است زیرا عفونت پیشرفته می تواند دندان های مار را از بین ببرد.همچنین به عفونت های قارچی و تنفسی حساس اند.تغییر رنگ پوست نشانه ی عفونت قارچی و خوابیدن مار با دهان باز نشان دهنده ی مشکل تنفسی است.